السلام علیک یا اباعبدالله...

چهل روز گذشت. نه اشک‎ها در چشم دوام آوردند، نه حرف‎ها بر 

 زبان! روایت درد، آسان نیست. خاکهای بیابان می‎دانند که سیلی 

 آفتاب یعنی چه؟تشنگی را باید از ریگ‎های ساحل پرسید تا بگویند 

 آب به چه می‎ارزد؟ 

 

عبد توام اگر ز کرم باورم کنی 

پا بر سرم بنه که ز عالم سرم کنی 

یا همچو شمع سوخته کن، قطره قطره آب
 

یا شعله ای ببخش که خاکسترم کنی 

عمری به زخم های تنت گریه کرده ام 

تا وقت مرگ، خنده به چشم ترم کنی